Onrust en slecht slapen
Paul, een alleenstaande 50-er met een drukke baan komt in zijn appartement niet tot rust. Daarom werkt hij thuis maar gewoon door. Hij kan er niet de vinger opleggen waar die onrust vandaan komt.
De vragenlijst vult hij, tussen de bedrijven door, snel en maar ten dele in. Hij slaapt slecht. Verder levert het niet veel meer info op dan dat er opgeruimd moet worden en de bank aan vervanging toe is.
Als ik langs kom weet ik niet wat ik zie. Het is een chaos, overal stapels werk, zelfs op zijn bed, het ruikt muf, de indeling is onlogisch, er is te weinig opslagruimte en op de bank kun je überhaupt niet zitten. De kunstwerken aan de wand vallen in het niet.
Ik vertel hem wat ik zie en waar winst te behalen valt en hij realiseert zich daardoor dat hij over veel heen kijkt én stapt. Letterlijk en figuurlijk. Al pratende merk ik nog op dat er constant geluiden zijn. Pruttelende verwarming, oude koelkast, een klok die hard tikt, de buurman die boven ons hoofd stampt, een struik die langs het raam krast. Ook wordt duidelijk dat goed ventileren niet mogelijk is omdat het raam aan de voorkant door spullen niet bereikbaar is.
We gaan aan de slag…
Na meerdere sessies en met hulp van een zus is het appartement heringericht. Werkplek en boeken in de achterkamer, voor een zithoek met een nieuwe bank, tv en muziek. Een hele lange lage kast met veel bergruimte verbindt voor- en achterkamer. Daarop bloemen (die hij wekelijks ververst), kunst en een enkele stapel tijdschriften. Het is opgeruimd en schoon. Ook de slaapkamer is fris en leeg op een kledingkast na. De meeste geluiden zijn weg of terug gebracht tot een minimum.
Een paar maanden later belt hij om te vertellen dat hij minimaal 3 avonden per week thuis relaxt en weer slaapt als een roos!